การดึงเข้าด้วยเครื่องคือการใช้เครื่องจักรในการร้อยเส้นด้ายของลำแสงวาร์ปผ่านหยด ฮีล และรีดตามข้อกำหนดของกระบวนการซึ่งเป็นงานเตรียมการก่อนการทอ ในช่วงต้นทศวรรษ 1950 ผู้คนในยุโรป ซึ่งเป็นประเทศที่อุตสาหกรรมเริ่มพัฒนาเป็นครั้งแรก ได้เริ่มพัฒนาเครื่องจักรสำหรับการวาดเส้นยืน เป็นเวลากว่า 60 ปีแล้วนับตั้งแต่มีการผลิตเครื่องวาดรูปครั้งแรก โครงสร้างพื้นฐานของการเขียนแบบที่ใช้ในปัจจุบันในเครื่องแสดงไว้ในรูปที่ 1

กระบวนการวาดเส้นโค้งถูกควบคุมโดยการ์ดที่มีรูพรุน เครื่องนี้ติดตั้งคันเบ็ดแบบเคลื่อนที่ได้สำหรับวาดวาร์ปบนลำแสงวาร์ป ความเร็วในการวาดที่เร็วที่สุดได้รับการออกแบบให้เป็น 180 เส้นด้าย/นาที โดยพื้นฐานแล้วมันถูกใช้ในโรงงานทอผ้าฝ้ายจนกระทั่งเลิกผลิตโดยทั่วไปในปี 1991 มีเครื่องจักรดังกล่าวประมาณสองเครื่องในประเทศจีน ซึ่งเป็นอุปกรณ์เก่าที่นำมาใช้โดยโรงงานทอผ้าที่ได้รับทุนสนับสนุนจากต่างประเทศ

ตามความต้องการของการวาดวิปริต เครื่องจะแบ่งออกเป็นสองส่วน: รถกระดกและส่วนหัว คานวิปริตถูกลำเลียงโดยรถคานวาร์ปและเชื่อมต่อกับรถกระดก จากนั้นจึงวางแผ่นเส้นด้ายที่พร้อมสำหรับการวาดไว้บนกระชัง ส่วนหัวกำหนดโมดูลการทำงานหลักสี่โมดูล ได้แก่ โมดูลเส้นด้าย โมดูลฮีลด์ โมดูลกก และโมดูลหยด